30 November 2016
Die wêreld lê wit buite en die son is maar ylerig. Daar is ‘n harde ryp in die bome en dit is bitter koud. Die perde dra al jassies. Al die winkels speel net liedjies van Rudolf, die rendier met die rooi neus, en die mense shop of dit uit die mode gaan.
Ek is op pad Coventry toe vir ‘n vergadering, min of meer ‘n uur te trein van Londen af, en dan nog so ‘n halfuur met ’n taxi.
Niemand op die trein praat met mekaar nie, almal is te besig in hulle eie klein wêrelde op hulle fone, en niemand sien die sprokieswêreld buite nie.
Ons is nou in ons tiende Europese winter, en daar is niks aan te doen nie behalwe opsnoes, verwarmers aansit, hot chocolate teug en vroeg slaap in die aande. Dit is ook vroeër koud hierdie jaar.
Maar daar is natuurlik geen tyd om te rus in hierdie seisoen van rus nie. Naweke is gemaak vir rondrits – die lewe is immers kort. Hierdie naweek is ons in Norfolk, dan is dit die BBC se Good Food Show by die Hampton Court-paleis, dan canapés by ‘n vriend se verjaarsdag in Brighton, dan is dit Kersfees, wat ons in Bournemouth gaan deurbring.
Voor ons weer kyk gaan die nuwe jaar op ons wees met al sy uitdagings en probleme, maar ook al sy opwinding en belofte. Ek het ’n idee dat die pas waarteen ons lewe ook nie gaan afneem nie; dit gaan optel wanneer ons die maande begin aftel na die volgende somer.
Ons gaan seker maak dat ons elke oomblik in die VK geniet. ‘n Mens weet nooit watter draaie die lewe maak nie. Ons kan maar net vasbyt en aangaan: Die toekoms is op pad en wag vir niemand nie.
Groete
Anton van Zyl
